Samen slapen is knus, het bevordert de hechting tussen ouder en kind en is goed voor je nachtrust. Het is ook bij uitstek een buiten-de-kaders-manier om écht meer tijd met je gezin door te brengen. Zonder dat je iets hoeft te laten, ben je in één keer minstens zes uur per dag langer heel dicht bij je kinderen. En ook al slaap je het grootste deel van die tijd, je zult het verschil echt merken.
Mijn artikel Samen slapen in één groot bed. Hoe je echt lekker slaapt met jonge kinderen leverde zo veel reacties op dat het vroeg om een vervolg. Alexander Otto, vader van Lucy (4), Rijk (2) en Woody (6 maanden), slaapt graag als een leeuw. Hij timmerde een prachtig kingsize bed en vertelt hier waarom hij met zijn hele gezin in één groot bed slaapt. Wat kom je als vader allemaal tegen op je zoektocht naar een goede nachtrust? Welkom, Alexander!
Hoe ziet jullie slaapsituatie er uit? En hoe ben je de afgelopen jaren tot deze situatie gekomen?
Op het moment slapen we met ons vijven naast elkaar. Twee tweepersoonsbedden en nog een aanschuifbedje voor de jongste. We begonnen ooit met ons eerste kindje, Lucy, apart op haar eigen slaapkamer, omdat we dachten dat zo iedereen het beste sliep. Op zich was dat ook zo, ze sliep vrij snel door en iedereen was happy. Toen ze echter 1 jaar oud was kwam daar verandering in. Elke nacht waren we uren met haar bezig, ze wilde absoluut niet slapen en huilde ook behoorlijk veel. Als we haar bij ons in bed namen vond ze het ontzettend gezellig, maar wel met als gevolg dat niemand meer sliep. We begonnen haar weer ‘s nachts te voeden en dat hielp: daarna ging ze weer sneller slapen.
Na een half jaar elke nacht voeden hadden we besloten dat we het moesten doorbreken. Ik heb haar in een week dat mijn vriendin een aantal dagen weg was bij mij in bed genomen en toen ze ‘s nachts wakker werd heb ik haar geen fles gegeven. Dat was de eerste paar nachten dramatisch. Lucy was hysterisch van het huilen, maar ik hield haar bij me. Ik vertelde haar dat het oké was, dat ze mocht huilen en dat het ook niet leuk was maar dat het een goed doel diende, namelijk, meer nachtrust voor iedereen. En na enkele dagen was ze er overheen, ze hoefde geen fles meer in de nacht, bleef lekker slapen en ze was gewend geraakt om samen te slapen. Vanaf dat moment bleef ze bij ons liggen, gewoon in het tweepersoonsbed.
Toen de tweede kwam, Rijk, kwam hij in een aanschuifbedje naast ons liggen. Dat ging redelijk goed maar na een tijdje hadden we het idee dat hij beter sliep en minder gestoord werd als hij alleen op een kamer lag. Dus hebben we hem op een andere kamer gelegd. Na ongeveer een half jaar voelde dat toch niet erg goed meer voor ons, we wilden hem weer bij ons hebben. Hij was alleen niet gewend om samen te slapen dus dat werd weer een moeilijk ‘wen’ proces. We hebben dat meerdere keren geprobeerd en weer opgegeven. Tot het moment dat hij behoorlijk ziek was. Hij kon alleen nog maar op ons liggen, en dat zorgde ervoor dat hij er in die week volledig aan gewend raakte om samen met ons te slapen. Heerlijk!
In het begin deden we met het naar bed brengen van die twee nog wat moeilijk door ze één voor één te brengen, zodat ze elkaar niet wakker zouden houden. Tot het moment dat Rijk anderhalf jaar was en we op vakantie met ons vieren in een tent lagen. We hadden daar twee luchtbedden van 1,5 meter tegen elkaar aan liggen, ook op vakantie hadden we ons familiebed. Ze gingen daar tegelijk naar bed, wat verbazingwekkend goed ging. Toen was het thuis geen probleem meer.
Ik heb mij meerdere malen erover verbaasd dat ze bijna altijd zoetjes gingen slapen, vlak naast elkaar. Intussen hadden we twee aanschuifbedjes, aan elke kant van het bed eentje. Dat vonden ze ongezellig. Dus we legden ze naaste elkaar in bed als zij gingen slapen en als we zelf naar bed gingen legden we ze op hun eigen plek, in hun aanschuifbedjes.
Toen kwam nummer drie en die kwam er ook bij liggen. De oudste twee vonden dat erg boeiend. Tijdens de voedingen ‘s nachts zaten ze te dansen en zingen in bed van plezier. Dat duurde drie nachten. Toen waren ze gewend aan hun nieuwe broertje/zusje en werden ze niet meer wakker.
Wat is voor jou de belangrijkste reden om samen te slapen?
Mijn vriendin voedde de baby ‘s nachts, was nog moe van overdag. Ze vond het lastig om iedereen te zien slapen terwijl zij vaak ‘s nachts wakker was om te voeden. Ze besloot met de baby op een andere kamer te gaan slapen. Zij lagen toen beneden in een slaapkamer en ik met de oudste twee boven. Maar dat voelde niet goed voor ons. Dus hebben we onlangs weer besloten om toch weer samen te gaan slapen en het bed opnieuw groter te maken.
Het blijft wel een hele zoektocht naar hoe we dit het beste kunnen doen. Ik kan me niet voorstellen dat het goed is voor een baby om alleen op een kamer te slapen, maar ik merk ook dat ie vrij snel wakker wordt als je ernaast gaat liggen. Aan de andere kant denk ik dat dat misschien ook wel deels de bedoeling is dat hij vaak wakker is. Zo kan hij vaak drinken, sterk worden, de borstvoeding goed kan goed op gang komen. ‘s Nachts schijnt de melk het beste te zijn, etc. Het past alleen niet meer zo goed in onze maatschappij en dat levert soms onbegrip op. Ook het feit dat hier zo weinig mensen samen slapen en dat er niet meer zoveel gemeenschapsgevoel is maakt dat je een hoop zelf moet uitzoeken.
Wat is voor jou de belangrijkste reden om samen te slapen?
Ik vind het erg belangrijk dat mijn kinderen weten dat ze ten allen tijde welkom bij ons zijn. Maar daarnaast wil ik wel dat ze een keuze hebben. Tot voor kort hadden de oudste twee ook nog een eigen kamer, waar dus niets gebeurde. Dat vond ik ook weer zonde van de ruimte, dus ze zijn de kamers in gebruik genomen als extra speelruimte, zonder bed. Onze dochter van vier begint nu steeds vaker over een eigen kamer, dus een van de kamers ga ik weer van een bed voorzien zodat ze zelf kan bepalen waar ze wil liggen. Verder geloof ik erg in de heilzame werking van zoveel extra uren nabijheid. En het is ook mooi meegenomen dat we nu niet wakker worden van een huilend kind ergens, maar van een lachend gezichtje naast je.
Wat was je mooiste samen slapen moment?
Dat zijn er zijn er meerdere. Ik vind het geweldig je er zo aan went om met z’n allen te slapen. Zelfs als ik aan elke kant een kind tegen me aan heb liggen kan ik behoorlijk goed slapen. Het is hartverwarmend als je merkt dat je kindje in zijn of haar slaap steeds dichter tegen je aanschuift. En een paar dagen geleden maakte mijn zoontje van net twee mij wakker door een tijdje heel zacht met zijn handen over mijn gezicht te aaien. Dat is nog eens heerlijk wakker worden!
Veel mensen durven niet samen te slapen, omdat dit onveilig zou zijn. Hoe ga jij daar mee om?
Er is natuurlijk een verschil tussen een pas geboren baby en een dreumes of peuter of ouder kind. En tussen baby’s zitten ook grote verschillen. Onze eerste was ruim 5 pond, heel teer, kon het eigen hoofd nog niet optillen, etc. De derde was ruim 9 pond, dat voelde een stuk minder kwetsbaar. Bij een baby is het prettig als je een wat harder matras hebt, zodat ze niet naar beneden rollen als je zelf gaat liggen. En als je ze vrij hoog legt, met een eigen dekentje dan denk ik dat het wel mee zal vallen met de gevaren. Ik merk bij mezelf dat ik vrij waakzaam blijf ‘s nachts, ook als ik slaap. Ook bij de oudste twee kinderen check ik regelmatig even of ze nog lekker onder de dekens liggen. En of de broekspijpjes niet helemaal opgestroopt zitten, maar dat is meer omdat ik daar zelf bijzonder slecht tegen kan. Dat klinkt alsof ik heel vaak wakker ben, maar volgens mij doe ik heel veel half slapend en ervaar ik overdag geen vermoeidheid door slechte nachten.
Wat wil je andere vaders meegeven die na het lezen van jouw verhaal wel samen willen slapen, maar misschien nog niet durven?
Heb vertrouwen in jezelf, ook in je intuïtie en in je natuur. Als je veel werkt en vaak van huis bent, mis je veel tijd met je kinderen. Dat is zo zonde en kan een goede hechting in de weg staan. Als je dan toch nog een uur of acht per dag aan nabijheid kan pakken door ‘s nachts met elkaar te slapen, is dat erg waardevol. Ze voelen ze zich ‘s nachts veilig, waardoor ze geen angsten hoeven te ontwikkelen omdat ze alleen in een kamertje liggen. En het is ook zo mooi dat je je kinderen een stuk beter leert kennen door samen te slapen. Je ziet ze slapen en je bent met elkaar als je wakker wordt.
Dat zijn heerlijke momenten. En die heb je gewoon iedere dag!
