Als ik om me heen kijk zie ik heel veel vaders die dromen van een mooi en vervullend leven met hun gezin. Maar er zijn er maar weinig die dat ook echt voor elkaar krijgen.
Ook jij hebt ongetwijfeld je dromen, wensen en verlangens.
- Meer tijd besteden aan je kinderen.
- Meer leuke dingen doen met je partner.
- Als je thuis bent ook echt helemaal thuis zijn – en niet meer half op je werk.
- Eindelijk een keer leren houtbewerken.
- Verhuizen naar een huisje in het bos.
Of nog iets veel gavers.
Maar in de drukte van gezin, werk, relatie en alles wat ook nog moet, komt het er gewoon niet van.
Verlangens doven uit en dromen verstoffen op zolder.
Wat er overblijft is een leven van ‘oké, hier doen we het mee’ en veel verplichtingen waar je niet echt blij van wordt.
En als je om je heen lijkt het dat de meeste mensen het zo doen, dus denk je dat het zo wel zal horen.
Maar ergens blijft het knagen. Want jij wilt helemaal niet settelen voor de middelmaat.
Voor dat ik kinderen kreeg, had ik een ideaalbeeld van mezelf als vader. Ik zou veel gitaar spelen, al terwijl ze in de buik zaten. Ik zou veel liedjes met ze zingen. En uiteindelijk zouden ze zelf ook allemaal supermuzikaal worden en zouden we de wereld rondtrekken met onze gitaren, draagdoeken en VW-camper. En we zouden iedereen verblijden met onze aanwezigheid. Zoiets.
Er was alleen één probleem: ik kon geen gitaar spelen.
Ik had wel een gitaar. En ik had een paar jaar les gehad. Maar dat was nooit echt een succes geworden. En eerlijk gezegd heb ik tijdens de eerste zwangerschap van Wendy de gitaar helmaal niet aangeraakt. En daarna eigenlijk ook niet meer.
Maar waarom heb ik dat verlangen niet gevolgd? Als ik me er toe had gezet, had ik best een paar akkoorden kunnen leren. En zelfs dat zingen had met wat les en oefening misschien ook nog wel wat geworden.
It’s only rock ‘n roll. It’s not rocket science. – Steven Adler, drummer van Guns ‘n Roses.
Als hij het kan, zou ik het toch ook moeten kunnen? Misschien wilde ik het niet genoeg?
Nou, ik wilde het best graag hoor. En het liefst met heel veel zon erbij ook.
Het probleem was dat er aan dit plaatje heel veel dingen kleefden die ik wilde vermijden. Allereerst het ploeteren op een gitaar tot ik een beetje fatsoenlijk kon spelen. Daarnaast het opgeven van de zekerheid voor een leven van avontuur. En ook nog het technisch onderhouden van een mooie, maar oude camper. En dan vergeet ik voor het gemak nog maar even dat ik van te voren al wist dat Wendy totaal andere toekomstplaatjes had.
Kortom, ik wilde het eindbeeld wel, maar ik wilde alle moeite die het kostte voorkomen.
Die herken je vast.
Je wilt heel graag meer vrijheid, rust en plezier in je leven.
Je wilt heel graag de vader zijn die je je kinderen gunt.
Je wilt een leven waarin jij de regie hebt in plaats van dat je geleefd wordt door anderen.
Maar het lukt gewoon niet.
Dat is niet omdat je het niet genoeg wilt.
Het is geen kwestie van wilskracht, tanden op elkaar en je schouders eronder zetten.
Het lukt niet omdat je iets anders wat je lastig vindt wilt vermijden.
Minder gaan werken, het opgeven van sociale verplichtingen, uit je luie stoel komen, je financiën onder de loupe nemen – die moeite en inspanning ga je liever uit de weg.
Met als gevolg: de dingen waar je echt blij van wordt en die je goed zouden doen, komen er gewoon niet van. Omdat het je pijn kost van iets opgeven, van een moeilijke keuze, van een confrontatie.
En we zijn met z’n allen heel goed geworden in het vermijden van pijn.
Maar zolang je die pijn blijft vermijden, leef je niet het leven dat je zou willen leven. En dat doet ook pijn. Wat is het leven waar je later op terug wilt kijken? Wat wil je dat je kinderen van je onthouden? Precies. Je wilt dat je vol in het leven staat, dingen op jouw manier doet en er ook nog van geniet.
Dus hoe ga je het dan toch voor elkaar krijgen, die meer tijd met je kinderen, de stromende liefde tussen jou en je partner of dat huisje in het bos?
De sleutel is het onderscheid kennen tussen korte-termijn-pijn en lange-termijn-pijn.
- korte termijn pijn: wat kost het je aan pijn en moeite om er mee aan de slag te gaan en het voor elkaar te krijgen?
- lange termijn pijn: wat kost het je aan pijn en moeite als je er niet aan begint en het nooit voor elkaar krijgt?
Als je die 2 tegen elkaar afzet, scherp je je verlangen en voel je vanzelf of het de moeite waard is. Alleen als je iets echte de moeite vind zal de lange-termijn-pijn groter zijn dan de korte-termijn-pijn. En misschien lost die korte-termijn-pijn dan wel op.
De keuze is aan jou: ben je bereid om nu inspannig te leveren? Of ben je bereid om op langere termijn de pijn te dragen van een onvervuld verlangen?
Met deze test verdween bij mij het verlangen naar de gitaar, het rondtrekken en de VW-camper. Dat was een plaatje dat me bijzonder veel pijn en moeite kostte om voor elkaar te krijgen. Tegelijkertijd was weinig echte lange-termijn-pijn. Want eigenlijk ben ik helemaal niet zo’n wereldreiziger.
Maar ik kwam er wél achter dat dat plaatje over iets anders ging. Het verlangen dat ik mijn leven wilde leiden zoals ik dat wil. Onafhankelijkheid van een werkgever, veel meer aanwezig bij de kinderen, meer plezier met Wendy en volop de dingen doen waar ik zelf blij van word: werken met vaders, verhalen vertellen, vuurstoken, kamperen, me fit voelen, meer buiten zijn.
En daar werk ik aan. Iedere dag opnieuw. In ieder keuze die ik maak. Stap voor stap.
En dat is bevrijdend en spannend tegelijkertijd. Want ik kom wel elke keer die korte-termijn-pijn tegen: onzekerheid, constante alertheid, open staan, gekwetst kunnen worden.
Maar omdat ik mijn lange-termijn-pijn – voor mij is dat een onvervuld leven van frustratie, angst en middelmatigheid – ook ken, kan ik de korte-termijn-pijn handelen.
Ken jij jouw ware verlangen?
- Is het meer aanwezig zijn in je gezin?
- Een bloeiende relatie met je je partner?
- Meer doen waar je warm van wordt?
Dat verlangen is de essentie van wie je bent.
En als je helemaal kunt zijn wie je bent, ben je een ontzettend inspirerende vader.
It takes courage to grow up and be who you really are. – E.E. Cummings
Dus deel hieronder vooral wat jouw grootste verlangen is. En ook wat je tegenhoudt om hem te gaan volgen.
Dat is een grote stap naar het leven zoals jij het wilt leven.
